#13 ¿Qué es la felicidad?

Hola estudiante, ¿qué tal? ¿Cómo estás?

Una semana más conmigo y hoy hablaremos sobre la felicidad, cómo la definimos, por qué es imposible encontrar una definición universal de la felicidad, cómo ha cambiado esta definición a lo largo del tiempo, y bueno mucho más. Y al final te diré qué significa la felicidad para mí. Así que la agenda es bastante densa, quiero contarte muchas cosas y, lo más importante, quiero enseñarte nuevo vocabulario.

Porque ese es el objetivode mi podcast. Recuerda que mi objetivo, mi meta, es que aprendas nuevo vocabulario escuchando un lenguaje real y auténtico. Cada episodio está preparado para que entiendas gran parte de lo que estoy diciendo. Y si tienes algunos problemas para entender o hay una palabra que no conoces, te recuerdo que puedes encontrar recursos gratuitos en mi página web

www.damianmundoespanol.pl, donde comparto contigo una transcripción en español, una traducción en polaco, una lista de vocabulario difícil que uso en el episodio junto con ejemplos, y unas flashcards para practicar lo que aprendes.

Estoy muy contento con el tema de hoy por tres razones. La primera, me encanta la filosofía, y hoy nos centraremos en algunos filósofos y cómo ellos definen la felicidad. También estoy feliz porque he recibido muchos mensajes de ustedes diciendo que les gusta la estructura de mis podcasts, les gusta que sean ambiciosos, no tan obvios, algo interesantes y diferentes de otros podcasts de idiomas. Y tengo que decirles, a mí también me gusta eso. Porque también necesito hacer un poco de research, un poco de investigación, para casi cada episodio, lo cual me hace feliz porque, aunque soy la persona que enseña aquí, sigo aprendiendo cosas nuevas también. Y esta interacción es muy beneficiosa para mi. Y en tercer lugar, estoy feliz de hacer este episodio

porque la preparación fue distinta a la de los otros episodios. Fui a las calles de Buenos Aires y le hice una preguntaa la gente: ¿Qué significa la felicidad? Recibí más de 100 respuestas y cada una de ellas fue diferente. Así que me hizo pensar: ¿es esto algo universal o no? Pues, creo que hay tantas formas de definir la felicidad como personas en el mundo. Déjame explicártelo.

Cada persona es diferente, única a su manera, y por lo tanto tiene necesidades únicas en su vida. Esto significa que lo que traefelicidad a una persona no necesariamente traerá felicidad a otra. La felicidad es una experiencia personal, moldeada por la personalidad, los valores, las experiencias y las circunstanciasde cada persona.

Para algunos, la felicidad puede venir del éxitoprofesional y la estabilidad financiera, mientras que para otros puede surgir del trato con las personas y sentirse en comunidad. Algunos pueden encontrar alegríaen la soledady en hobbies personales, mientras que otros la encuentran en las interacciones sociales.

Lo que quiero decir es que no hay una fórmula única para ser feliz que funcione para todos. En cambio, la felicidad es multifacética y dinámica, cambiando a medida que crecemos y que nuestras circunstancias evolucionan. Depende de nuestra capacidad para entendernos a nosotros mismos e identificar qué es lo que realmente nos importa.

También tenemos que tener en cuenta que la estabilidad y seguridad económica son componentes fundamentales de la felicidad. Es crucial tener comida y atención médica, por ejemplo, antes de poder enfocarnos en sentirnos bien emocionalmente y mentalmente. Cuando estas necesidades no están cubiertas, puede ser difícil alcanzar nuestras metas personales y encontrar alegría en el día a día.

La verdad es que la noción de la felicidad es algo muy complejo y subjetivo. Y por eso es que muchos filósofos la han estudiado.

Empezamos con Aristóteles, un filósofo griego muy importante, quien creía que la felicidad era el objetivo supremo para todos los seres humanos. Según él, cada ser humano necesita basar su vida en acciones virtuosas, sustentadas en el pensamiento, la justicia y la razón para alcanzar la felicidad. Por ejemplo, una persona feliz según Aristóteles sería alguien que practica ser amable, generoso y controlado en su vida diaria, buscando siempre el bienestar propio y de los demás.

Después tenemos a Epicuro, también un filósofo griego, quien desarrolló una filosofía llamada epicureísmo. Y bueno, esta filosofía decía que encontrar placer era clave para ser feliz. Pero para él, el placer no sólo era sentirse bien por un momento, sino también tener tranquilidad en el almay no tener dolor físico ni emocional. Creía que la verdadera felicidad se alcanzaba al llevar una vida simple, sin tenerle miedo a los dioses o a la muerte.

Entonces, estos dos son los más conocidos en la época de antigüedad. Pero con el tiempo, otras nociones de felicidad surgieron. Tenemos la filosofía de Jeremy Bentham y John Stuart Mill. Ellos desarrollaron teorías que ponían el foco en buscar la felicidad mediante el aumento del bienestar general y la reducción del sufrimiento. Según Bentham, lo clave era si una acción hacía que la gente se sintiera bieno mal. El objetivo era maximizar la felicidad de la comunidad, considerando éticas aquellas acciones que aumentaranla felicidad para la mayor cantidad posible de personas.

Por otro lado, John Stuart Mill mejoró esta teoría al distinguir entre placeres superiores e inferiores. Por ejemplo, los placeres superiores podrían incluir disfrutar de los libros que nos enseñan y nos hacen pensar, mientras que los placeres inferiores podrían ser simplemente disfrutar de una comida o de una película. Según Mill, los placeres superiores tienden a contribuir más al bienestar humano a largo plazo, al promover una felicidad más profunda y satisfactoria para toda la sociedad.

Vale, una pequeña lección de filosofía, espero que no haya sido aburrida. Intenté hacerla interesante, porque es importante hablar de estos filósofos, ya que moldean nuestra forma de pensar sobre la felicidad, y ellos nos facilitan entender nuestra noción de felicidad hoy en día.

Y ¿qué es la felicidad para mí? Aquí me gustaría citar algunas respuestas de las personas con las que hablé y que realmente resuenan conmigo. La primera: la felicidad es un camino. Estoy totalmente de acuerdo con esta afirmación, es algo que buscamos constantemente en la vida, que seguimos, y muchas veces el camino es sinuoso y está lleno de momentos tristes, pero tener en cuenta que es un camino es muy tranquilizador. Otra persona dijo que la felicidad es esto, es vivir el presente. La verdad, también estoy de acuerdocon esto que a veces buscamos la felicidad tanto que olvidamos que vivir el momento y disfrutar la vida tal como es, es un regalo muy extraordinario.

Si tuviera que crear mi propia definición de felicidad, diría que la felicidad es la búsqueda constante de las menores preocupacionesposibles. Es elegir un camino que conduzca a menos preocupaciones y menos tristeza. Pero esto no es tarea fácil. Así es la vida, a menudo no sabemos si el camino que elegimos nos traerá alegría o tristeza. Sin embargo, en los momentos en que trae más tristeza que felicidad, es crucial seguir buscando otro camino que nos conduzca a más alegría. Para mí, eso es felicidad: la búsqueda constante de las menores preocupaciones posibles.

Ahora, lo obvio que se te podría venir a la mentees si yo soy feliz. En general, sí. No tengo muchas preocupaciones en la cabeza, estoy haciendo cosas que disfruto, etc. Pero es importante decir que sentirse feliz todo el tiempo no existe. No existe tal cosa. Y estoy contento de que sea así. Me alegra que a veces me sienta triste, porque después de todo somos humanos y ser capaz de experimentar toda la gama de emociones es algo realmente hermoso.

Bueno, estudiante, gracias por hoy. Gracias por escuchar. Este episodio fue un poco más informativo, hablamos un poco sobre la filosofía. Por eso, te recomiendo que lo escuches de nuevo y que revises los recursos en mi página web para aprender nuevo vocabulario.

Y como siempre, nos vemos el próximo jueves. Chau chau!

Cześć studencie, jak się masz?

Kolejny tydzień ze mną i dziś porozmawiamy o szczęściu, jak je definiujemy, dlaczego niemożliwe jest znalezienie uniwersalnej definicji szczęścia, jak ta definicja zmieniała się przez lata, i wiele więcej. Na końcu powiem Ci, co samo szczęście oznacza dla mnie. Zatem plan na dziś jest dość obszerny, chcę opowiedzieć Ci wiele rzeczy i, co najważniejsze, chcę nauczyć Cię nowego słownictwa.

Bo taki jest właśnie cel mojego podcastu. Pamiętaj, że moim celemjest, abyś uczył/a się nowego słownictwa, słuchając prawdziwego i autentycznego języka. Każdy odcinek jest przygotowany tak, abyś mógł/mogła zrozumieć większość tego, co mówię. Jeśli masz problemy ze zrozumieniem lub jest jakieś słowo, którego nie znasz, przypominam, że możesz znaleźć darmowe zasoby na mojej stronie internetowej: www.damianmundoespanol.pl, gdzie dzielę się z Tobą transkrypcją w języku hiszpańskim, tłumaczeniem na język polski, listą z trudnymi słówkami, których używam w danym odcinku wraz z przykładami, oraz fiszki aby praktykować to czego się uczysz.

Jestem bardzo zadowolony z tematu dzisiejszego odcinka z trzech powodów. Po pierwsze, uwielbiam filozofię, a dzisiaj skupimy się na kilku filozofach i ich definicjach szczęścia. Jestem także szczęśliwy, ponieważ otrzymałem wiele wiadomości od Was, mówiących że podoba Wam się struktura moich podcastów, że są ambitne, nieoczywiste, interesujące i różnią się od innych podcastów językowych. Muszę Wam powiedzieć, że też mi się to podoba. Dlatego, że sam muszę zrobić trochę researchu przed prawie każdym odcinkiem, co sprawia mi radość, bo choć jestem osobą, która tutaj naucza, również sam uczę się nowych rzeczy. Ta interakcja ma również dobry efekt na mnie. Po trzecie, cieszę się, że nagrywam ten odcinek, bo jego przygotowanie różniło się od przygotowania innych odcinków. Wyszedłem na ulice Buenos Aires i zadałemludziom pytanie: Co dla Was znaczy szczęście? Otrzymałem ponad 100 odpowiedzi, z których każda była inna. To skłoniło mnie do refleksji: Czy szczęście jest czymś uniwersalnym, czy też nie? Uważam, że istnieje tyle definicji szczęścia, ile jest ludzi na świecie. Pozwól, że Ci to wyjaśnię.

Każda osoba jest inna, wyjątkowa na swój sposób, więc również ma unikalne potrzeby w życiu. Oznacza to, że to, co przynosiszczęście jednej osobie, niekoniecznie przyniesie szczęście innej. Szczęście to osobiste doświadczenie, kształtowane przez osobowość, wartości, doświadczenia i okolicznościkażdego człowieka.

Dla niektórych szczęście może wynikać z sukcesuzawodowego i stabilności finansowej, podczas gdy dla innych może wynikać z relacji z ludźmi i poczucia przynależności do wspólnoty. Niektórzy mogą znajdować radośćw samotnościi osobistych hobby, podczas gdy inni w interakcjach społecznych.

To, co chcę powiedzieć, to że nie ma jednej uniwersalnej formuły na szczęście, która byłaby skuteczna (dosł. działa) dla wszystkich. Natomiast szczęście jest wieloaspektowe i dynamiczne, zmieniające się w miarę jak dorastamy i w miarę jak ewoluują nasze okoliczności. Zależy to od naszej zdolności do zrozumienia siebie i zidentyfikowania tego, co naprawdę ma dla nas znaczenie.

Musimy także wziąć pod uwagę to, że stabilność i bezpieczeństwo ekonomiczne są fundamentalnymi składnikami szczęścia. Istotne jest, aby mieć zapewnione jedzenie i opiekę medyczną, na przykład, zanim będziemy mogli skupić się na dobrym samopoczuciu emocjonalnym i psychicznym. Gdy te potrzeby nie są spełnione, może być nam trudno osiągnąć nasze osobiste cele i czerpać radość z życia codziennego.

Prawda jest taka, że pojęcie szczęścia jest bardzo złożone i subiektywne. Dlatego wielu filozofów je studiowało (badało).

Zaczynamy od Arystotelesa, bardzo ważnego greckiego filozofa, który uważał, że szczęście jest najwyższym celem dla wszystkich ludzi. Według niego, aby osiągnąć szczęście, każdy powinien kierować swoim życiem ku działaniom opartym na cnotach, takich jak rozsądne myślenie, sprawiedliwość i rozum. Na przykład, według Arystotelesa, szczęśliwa osoba to taka, która w codziennym życiu praktykuje życzliwość, hojność oraz samokontrolę w swoim życiu codziennym, zawsze dążąc do (dosł. szukając) własnego dobrostanu oraz dobrostanu innych.

Potem mamy Epikura, również greckiego filozofa, który rozwijał filozofię zwaną epikureizmem. Według niego kluczem do szczęścia było znajdowanie przyjemności. Jednakże dla niego

przyjemność nie ograniczała się jedynie do chwilowego dobrego samopoczucia, lecz także obejmowała spokój duszyoraz brak bólu fizycznego i emocjonalnego. Uważał, że prawdziwe szczęście osiąga się prowadząc prosty tryb życia, nie bojąc się bogów ani śmierci.

A więc ci dwaj są najbardziej znani ze starożytności. Ale z czasem pojawiły się inne koncepcje szczęścia. Jeremy Bentham i John Stuart Mill rozwijali teorie, które koncentrowały się na poszukiwaniu szczęścia poprzez zwiększenie ogólnego dobrostanu i zmniejszenia cierpienia. Dla Bentham’a kluczowe było to, czy działanie sprawiało, że ludzie czuli się dobrzeczy źle. Celem było maksymalizowanie szczęścia społeczności, uznając za etyczne te działania, które podnosiły/zwiększałyszczęście dla jak największej liczby osób.

Z kolei John Stuart Mill ulepszył tę teorię, rozróżniając między przyjemnościami wyższymi i niższymi. Na przykład przyjemności wyższe mogą obejmować czytanie książek, które uczą nas i skłaniają do refleksji, podczas gdy przyjemności niższe mogą ograniczać się do jedzenia czy oglądania filmów. Według Milla, przyjemności wyższe mają tendencję do przyczyniania się bardziej do dobrostanu ludzkiego na dłuższą metę, promując głębsze i bardziej satysfakcjonujące poczucie szczęście dla całego społeczeństwa.

Okej, mała lekcja filozofii, mam nadzieję, że nie była nudna. Starałem się aby była interesująca, gdyż ważne jest rozmawianie o tych filozofach, ponieważ kształtują oni nasze myślenie o szczęściu i pomagają nam zrozumieć nasze współczesne pojęcie szczęścia.

I czym jest szczęście dla mnie? Chciałbym tu przytoczyć kilka odpowiedzi osób, z którymi rozmawiałem, które naprawdę ze mną rezonują. Po pierwsze: szczęście to droga. Całkowicie zgadzam się z tym stwierdzeniem; jest to coś, czego ciągle szukamy w życiu, coś co śledzimy, i często droga jest kręta i pełna smutnych momentów, ale świadomość, że to jest właśnie droga, jest bardzo pocieszające. Inna osoba powiedziała, że szczęście to po prostu życie w teraźniejszości, w danym momencie. Faktycznie, zgadzam sięz tym, że czasem tak bardzo szukamy szczęścia, że zapominamy o tym, że życie teraz i cieszenie się nim takim, jakie jest, jest samo w sobie bardzo wyjątkowym darem.

Gdybym miał jednak stworzyć własną definicję szczęścia, powiedziałbym, że jest to ciągłe dążenie do tego, by mieć jak najmniej możliwych zmartwień. To wybieranie ścieżki, która prowadzi do mniejszej ilości trosk/zmartwień i smutków. Jednak nie jest to łatwe zadanie. Takie

właśnie jest życie, często nie wiemy, czy wybrana przez nas droga przyniesie nam radość czy smutek. Niemniej jednak, w momentach gdy przynosi ona więcej smutku niż radości, kluczowe jest szukanie innej drogi, która zaprowadzi nas do większej radości. Dla mnie właśnie tym jest szczęście: ciągłym dążeniem do minimalizacji możliwych zmartwień.

Teraz, oczywistym co mogło Ci przyjść na myśl, to czy ja jestem szczęśliwy. Ogólnie rzecz biorąc, tak. Nie mam wielu zmartwień na głowie, robię rzeczy, które dają mi frajdę, itd. Ale ważne jest aby powiedzieć to, że nie istnieje takie coś jak poczucie ciągłego szczęścia. Takie coś po prostu nie istnieje. I cieszę się z tego. Cieszę się, że czasem czuję smutek, bo w końcu jesteśmy ludźmi, a zdolność do doświadczania całej gamy emocji jest naprawdę piękna.

A więc studencie, dziękuję za dzisiaj. Dziękuję za wysłuchanie. Ten odcinek był nieco bardziej informatywny, rozmawialiśmy trochę o filozofii. Dlatego też, polecam Ci, abyś go jeszcze raz wysłuchał/a i przejrzał/a zasoby na mojej stronie internetowej, aby nauczyć się nowego słownictwa.

I jak zawsze do usłyszenia w przyszły czwartek. Na razie!