#3 Accents: Embrace or erase?

Another week with me and today we are talking about accents. Is there such a thing as having an accent when speaking a foreign language? If there is, is it necessarily a bad thing? Why do people often try to avoid having an accent when speaking a foreign language?

And you know what, I’m going to answer the first question right away, yes, there is such a thing as having an accent, and everybody has one. And it is completely natural. Even I have an accent in English, because well if you think about it, an accent is influenced by our linguistic background, including our native language, region, and, well, many other factors. So, it isinevitable to have an accent if you’re not a native speaker. Even if you sound very close to a native speaker, there will still be some distinct features in your speech. This is simply a natural part of learning a new language. So, first things first, every non-native speaker has an accent,point blank, period.

But today I would really like to delve into this idea of why did we, as a society, develop this belief that having an accent is something to beavoided? Why do we want to sound as native speakers? These are the questions I would like to answer today. Because these questions matter and they are important.

But before we begin, a quick reminder that you can access the transcript of this episode, together with polish translation and list of vocabulary, as well as flashcards on my websitewww.damianstefaan.com.�

Now, there’s another point I’d like to discuss before we start. You may have noticed that I haven’t been posting much lately — I think it’s been 2 or 3 weeks since my last episode. I’ve been thinking about how to approach this, and what excuse to give you, but to be honest, I just needed some time off. And to be fair, I might need some more time off soon as well. My little brother was born less than two weeks ago, and I’m moving to Warsaw in two weeks, so my life has been pretty hectic lately. Plus, with the holidays and the summer, I’d like to take some time to rest as well. But I promise you that from September onwards, I’ll do my best to make my podcasts a regular thing. For now, pleasebear with me — I might take next week off, but we’ll see how it goes.

Now, moving on to the topic of today’s episode, there’s a lot of things I want to discuss.First and foremost, I want tomake it clear, again, that having an accent is not something tobe ashamed of. It’s a completely natural aspect of learning and speaking a new language. In fact, it’s almost impossible not to have an accent when you’re speaking a language that isn’t your mother tongue. Our accents are shaped by the sounds, rhythms, and intonations of the language we grew up with, and they often persist even as we become more fluent in a new language.�

But why, then, do so many people feel the need to hide or minimize their accent? Why is there such a strong desire to sound like a native speaker? These are complex questions that I’ll try to answer now.

One major reason is this belief that accents can make communication harder. People often worry that their accent might make it difficult for others to understand them or might cause others to judge them unfairly. There is this worry that people might see us as less competent or even less intelligent. But the studies have shown that most of the time it’s really in our heads. Research shows that accents generally do not impact how competent or intelligent you are perceived to be. It’s often our own insecurities thatamplify these concerns. So the issue might be more about our own self-perception rather than how others actually perceive us. And remember, you know usually, people care more about what we’re saying rather than how we say it.

On the other hand, this aspect of self-perception is very much related to the society and social norms that we haveestablished. We as human beings have this desire to fit in or belong, especially in a new cultural environment. When you move to a new country or start speaking a new language, it’s natural to want toblend in with the locals. When you have an accent, it can make you feel different, like youstand out in a way you might not want to. Because of this, some people work really hard to lose their accent so they can feel more accepted and part of the group. This need to belong is a very human feeling. We all want to feel like we’re part of something, whether it’s a community, a workplace, or a social circle. Having an accent can sometimes make you feel like anoutsider, which is why some people try to sound more like native speakers. They think it might help them fit in better.

But in my opinion, it’s also important to remember that having different accents in a community can actually make it richer and more interesting. Accents show the diversity of backgrounds, experiences, and cultures that people bring to a place. And I think it’s beautiful, no? Instead of seeing an accent as something that separates you from others, it can be viewed as a unique contribution to the community. When we embrace this diversity, it helps create a more inclusive environment where everyone’s voice is valued and heard. So it’s all about changing thispoint of view, and seeing accents as something valuable, I would say. But it’s not an easy job. It’s not something that can be changedovernight. It’s not an easy job at all. It requires ongoing effort to challenge ourbiases and actively work towards a culture that celebrates differences rather than diminishing them.

And here I would like to talk about Sofía Vergara, the Colombian-American actress whostarred in Modern Family. You’re probably familiar with her, but you may not know that she has faced discrimination andmockery because of her accent. In some emotional interviews, she has shared how her accent has led to unfair judgments and reinforced stereotypes. In one interview, she said, and here’s a quote ‘My acting jobs are kind of limited. Because of this stupid accent I cannot play a scientist.’ And this statement highlights somewhat a broader issue that accents often unfairly restrict opportunities and influence perceptions of someone’s capabilities. And it’s sad. It’s sad how we allow something assuperficial as an accent to dictate what roles people can play or what jobs they can have. And it’s all because of the social norms that we have established. We’re constantly exposed to idealized versions of language in movies and TV shows, which creates unrealistic expectations and puts pressure on language learners to achieve a similar level of „perfection.” We oftenstrive for this unattainable ideal, but the truth is, perfection isn’t realistic in everything. It’s okay not to sound like the characters on screen or speak flawlessly. Embracing our imperfections and focusing on communication rather than perfection can really lead to more genuine interactions, I think.

And in Sofía Vergara’s case, well it’s a bit of an interesting one because on one hand people often mock her and imitate her, but on the other hand her accent has also helped her in a way, I think. While she has faced discrimination, it has also become a distinctive part of her public persona. Her accentsetsher apart from other actresses and has contributed to her unique charm and appeal. So it’s a bit of adouble-edged sword, as we say in English. Sofia Vergara’s accent indeed adds to her distinctive charm and sets her apart in the entertainment industry, contributing to her success and recognition. While it’s true that she’s faced some discrimination and stereotyping because of it, her accent has also become a key part of her identity and brand. It helps her stand out and brings a unique flavor to her roles, particularly in comedy. In a way, what could have been a disadvantage has turned into a defining feature that resonates with audiences.

This, however, does not change the fact that accent-based stereotypes and discrimination can still be problematic and should be avoidedat all costs. And we should foster an environment of respect and inclusion for people who decide to learn a foreign language. By welcoming different accents and creating supportive environments, we can break down biases and encourage more people to participate in cross-cultural communication without worrying aboutprejudice.

That would be all for now. Thank you for listening. I hope this helps you understand that your accent is part of your unique identity and cultural background, and it adds richness to your communication. So, rather than focusing on getting rid of it, embrace it as a valuable aspect of who you are.

Bye for now!

Kolejny tydzień ze mną, a dzisiaj rozmawiamy o akcentach. Czy istnieje coś takiego, jak akcent gdy mówimy w obcym języku? Jeśli tak, czy to koniecznie zła rzecz? Dlaczego ludzie często starają się unikać akcentu, kiedy mówią w obcym języku?

I wiesz co? Odpowiem na pierwsze pytanie od razu: tak, istnieje coś takiego jak akcent i każdy go ma. I jest to zupełnie naturalne. Nawet ja mam akcent w języku angielskim, ponieważ jeśli się nad tym zastanowić, akcent jest wynikiem naszego pochodzenia językowego, w tym języka ojczystego, regionu i, no cóż, wielu innych czynników. Dlatego nieuniknione jest posiadanie akcentu, jeśli nie jesteś rodzimym użytkownikiem języka. Nawet jeśli brzmisz bardzo blisko jak native speaker, w Twojej mowie wciąż będą pewne charakterystyczne cechy. To po prostu naturalna część nauki nowego języka. Tak więc przede wszystkim każdy, kto nie jest native speakerem, ma akcent. Koniec kropka.

Ale dziś naprawdę chciałbym zagłębić się w tę ideę, dlaczego my, jako społeczeństwo, rozwinęliśmy przekonanie, że posiadanie akcentu to coś, czego należy unikać? Dlaczego chcemy brzmieć jak native speakerzy? To są pytania, na które chciałbym dzisiaj odpowiedzieć. Bo te pytania mają znaczenie i są ważne.

Ale zanim zaczniemy, krótkie przypomnienie, że możesz uzyskać dostęp do transkryptu tego odcinka, razem z polskim tłumaczeniem, listą słownictwa oraz fiszkami na mojej stronie internetowej www.damianstefaan.com.

Teraz jest jeszcze jedna kwestia, którą chciałbym omówić, zanim zaczniemy. Mogłeś/aś zauważyć, że ostatnio nie publikowałem zbyt wiele — myślę, że minęły 2 lub 3 tygodnie od mojego ostatniego odcinka. Zastanawiałem się, jak podejść do tego i jakie wymówki Ci przedstawić, ale szczerze mówiąc, po prostu potrzebowałem trochę czasu dla siebie. I uczciwie mówiąc, być może będę potrzebował jeszcze trochę czasu. Mój młodszy brat urodził się mniej niż dwa tygodnie temu, a za dwa tygodnie przeprowadzam się do Warszawy, więc moje życie jest ostatnio dosyć intensywne. Poza tym, z uwagi na wakacje i lato, chciałbym trochę odpocząć. Obiecuję jednak, że od września postaram się, aby moje podcasty były regularne. Na razie proszę o cierpliwość — mogę wziąć jeszcze wolne w przyszłym tygodniu, ale zobaczymy, jak to będzie.

Przechodząc do tematu dzisiejszego odcinka, jest wiele rzeczy, które chciałbym omówić. Przede wszystkim chcę ponownie postawić sprawę jasno, że posiadanie akcentu nie jest czymś, czego należy się wstydzić. To zupełnie naturalny aspekt nauki i mówienia w nowym języku. W rzeczywistości prawie niemożliwe jest nie mieć akcentu, gdy mówimy w języku, który nie jest naszym językiem ojczystym. Nasze akcenty kształtują się na podstawie dźwięków, rytmów i intonacji języka, w którym się wychowaliśmy, i często utrzymują się, nawet gdy stajemy się bardziej biegli w nowym języku.

Ale dlaczego zatem tak wiele osób czuje potrzebę ukrywania lub minimalizowania swojego akcentu? Dlaczego istnieje tak silne pragnienie, by brzmieć jak native speaker? To są złożone pytania, na które spróbuję teraz odpowiedzieć.

Jednym z głównych powodów jest przekonanie, że akcenty mogą utrudniać komunikację. Ludzie często obawiają się, że ich akcent może sprawić, że inni będą mieli trudności ze zrozumieniem ich wypowiedzi lub że zostaną niesprawiedliwie oceniani. Istnieje obawa, że ludzie mogą postrzegać nas jako mniej kompetentnych lub nawet mniej inteligentnych. Jednak badania pokazują, że najczęściej są to nasze własne obawy, że to jest w naszych głowach. Badania wykazują, że akcenty generalnie nie wpływają na to, jak postrzegana jest nasza kompetencja czy inteligencja. Często to nasze własne kompleksy potęgują te obawy. Tak więc problem może dotyczyć bardziej naszej własnej samooceny niż tego, jak naprawdę postrzegają nas inni. Pamiętaj, że ludzi zazwyczaj bardziej interesuje to, co mówimy, niż to, jak to mówimy.

Z drugiej strony, ten aspekt samooceny jest ściśle związany z normami społecznymi, które ustanowiliśmy. Jako ludzie mamy pragnienie przynależności i wpasowania się, szczególnie w nowym środowisku kulturowym. Kiedy przeprowadzasz się do nowego kraju lub zaczynasz mówić w nowym języku, naturalne jest pragnienie, by wtopić się/wmieszać się w lokalne środowisko. Posiadanie akcentu może sprawić, że poczujesz się inny, jakbyś wyróżniał się w sposób, który niekoniecznie chcesz. Z tego powodu niektórzy ludzie bardzo ciężko pracują, aby pozbyć się akcentu, aby czuć się bardziej akceptowanym i częścią grupy. Ta potrzeba przynależności jest bardzo ludzkim uczuciem. Wszyscy chcemy czuć się częścią czegoś, czy to społeczności, miejsca pracy, czy kręgu towarzyskiego. Posiadanie akcentu może czasami sprawiać, że czujesz się jak obcy, dlatego niektórzy ludzie starają się brzmieć bardziej jak native speakerzy. Myślą, że może to pomóc im lepiej wpasować się w otoczenie.

Ale moim zdaniem ważne jest również, aby pamiętać, że różne akcenty w społeczności mogą naprawdę wzbogacić i uczynić ją bardziej interesującą. Akcenty pokazują różnorodność środowisk, doświadczeń i kultur, które ludzie wnoszą do danego miejsca. I myślę, że to jest piękne, prawda? Zamiast postrzegać akcent jako coś, co dzieli nas od innych, można na nie spojrzeć jako unikalne wkłady w społeczność. Gdy przyjmujemy tę różnorodność, tworzymy bardziej inkluzywne środowisko, w którym każdy głos jest ceniony i słyszany. Więc chodzi o zmianę punktu widzenia i postrzeganie akcentów jako coś wartościowego, powiedziałbym. Ale to nie jest łatwe zadanie. Nie jest to coś, co można zmienić z dnia na dzień. Nie jest to w ogóle łatwe zadanie. Wymaga ono ciągłego wysiłku, aby kwestionować nasze uprzedzenia i aktywnie dążyć do kultury, która celebruje różnice, a nie je umniejsza.

I w tym miejscu chciałbym poruszyć temat Sofíi Vergary, kolumbijsko-amerykańskiej aktorki, która zagrała w serialu Modern Family. Pewnie jesteś z nią zaznajomiony/a, ale być może nie wiesz, że zmagała się z dyskryminacją i szyderstwem z powodu swojego akcentu. W kilku emocjonalnych wywiadach dzieliła się tym, jak jej akcent prowadził do niesprawiedliwych ocen i umacniał stereotypy. W jednym z wywiadów powiedziała: „Moje role aktorskie są trochę ograniczone. Z powodu tego głupiego akcentu nie mogę zagrać naukowca.” To stwierdzenie podkreśla szerszy problem, że akcenty często niesprawiedliwie ograniczają możliwości i wpływają na postrzeganie czyichś umiejętności. To smutne. Smutne jest to, jak pozwalamy, by coś tak powierzchownego jak akcent decydowało o rolach, jakie ludzie mogą grać, czy o pracy, jaką mogą wykonywać. I to wszystko z powodu ustalonych norm społecznych. Jesteśmy ciągle narażeni na idealizowane wersje języka w filmach i programach telewizyjnych, co tworzy nierealistyczne oczekiwania i wywiera presję na uczących się języków, by osiągnęli podobny poziom „doskonałości”. Często dążymy do tego nieosiągalnego ideału, ale prawda jest taka, że doskonałość nie jest realistyczna w każdej dziedzinie. To w porządku, jeśli nie brzmisz jak postacie na ekranie lub nie mówisz bezbłędnie. Przyjmowanie naszych niedoskonałości i skupienie się na komunikacji, a nie perfekcji, może naprawdę prowadzić do bardziej autentycznych interakcji.

I w przypadku Sofíi Vergary sytuacja jest dość interesująca, ponieważ z jednej strony ludzie często kpią z niej i naśladują ją, ale z drugiej strony jej akcent pomógł jej w pewien sposób. Choć zmagała się z dyskryminacją, jej akcent stał się także wyróżniającą częścią jej publicznego wizerunku. Akcent Vergary odróżnia ją od innych aktorek i przyczynił się do jej unikalnego uroku i atrakcyjności. Można powiedzieć, że jest to trochę miecz obosieczny. Akcent Sofíi Vergary rzeczywiście dodaje jej charakterystycznego uroku i wyróżnia ją w przemyśle rozrywkowym, przyczyniając się do jej sukcesu i rozpoznawalności. Choć prawdą jest, że spotkała się z pewną dyskryminacją i stereotypizacją z tego powodu, jej akcent stał się także kluczową częścią jej tożsamości i marki. Pomaga jej się wyróżniać i dodaje unikalnego smaku jej rolom, szczególnie w komedii. W pewnym sensie to, co mogło być wadą, stało się cechą definiującą, która przemawia do widowni.

Jednakże, nie zmienia to faktu, że stereotypy i dyskryminacja oparte na akcentach mogą nadal stanowić problem i powinny być unikane za wszelką cenę. Powinniśmy promować środowisko szacunku i inkluzji dla osób, które decydują się uczyć obcego języka. Przyjmując różne akcenty i tworząc inkluzywne środowiska, możemy przełamać uprzedzenia i zachęcić więcej osób do uczestnictwa w komunikacji międzykulturowej, bez obaw o uprzedzenia.

To by było na tyle. Dziękuję za wysłuchanie. Mam nadzieję, że pomoże Ci to zrozumieć, że Twój akcent jest częścią Twojej unikalnej tożsamości i pochodzenia kulturowego, i dodaje wartości do Twojej komunikacji. Zamiast koncentrować się na pozbywaniu się go, przyjmij go jako cenny element tego, kim jesteś.

Na razie!